Znakomity pisarz, autor scenariuszy scenicznych i słuchowisk radiowych zmarł w wieku 86 lat.
Do najbardziej znanych utworów Odojewskiego należą: „Zasypie wszystko, zawieje...”, „Zmierzch świata”, „Zabezpieczanie śladów”.
Reprezentował tak zwane pokolenia „Współczesności”. Jego proza odwoływała się do tradycji literatury wielkich pytań egzystencjalnych. Pojawiała się w niej obsesja pamięci, nieuchronności klęski i katastrofy. Bohaterowie poruszali się w świecie wielkich namiętności i nieustannego ścierania się wartości.
Najważniejsza powieść Odojewskiego „Zasypie wszystko, zawieje...” została opublikowana w Paryżu w latach siedemdziesiątych XX wieku. Ukazał w niej losy kuzynów, z których jeden walczy w polskiej partyzantce, drugi – w ukraińskiej. Historię zaprezentowano na tle dramatycznych wydarzeń z wojennej historii stosunków polsko-ukraińskich, zwłaszcza ludobójstwa wołyńskiego.
W innych utworach, takich jak: „Miejsca nawiedzone”, „Kwarantanna”, „Czas odwrócony” dominował wątek wspomnień i przemijania. W opowiadaniu „Zabezpieczenie śladów” autor ukazał losy Polaków wywiezionych do obozów pracy w Związku Radzieckim. Z kolei utwory „Zapomniane, nieuśmierzone…” oraz „Jedźmy, wracajmy...” nawiązywały do życia Polaków na Zachodzie.
Od 1961 roku Włodzimierz Odojewski był kierownikiem Studia Współczesnego Teatru Polskiego Radia. Pracę stracił po wydarzeniach marca 1968 roku.
Otrzymał wiele wyróżnień literackich, w tym Nagrodę Kościelskich, Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie i Jurzykowskiego. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
